เพราะความเหนื่อยไม่ได้แปลว่าเราอ่อนแอ มันคือสัญญาณว่าเรากำลัง “แบกอะไรบางอย่าง” ไว้นานเกินไป
มีบางวัน…ที่ไม่อยากพูดกับใครเลย แค่เสียงแจ้งเตือนไลน์จากที่ทำงาน ก็รู้สึกหมดแรงไปทั้งตัว
มีอีเมลยังไม่ได้อ่านเป็นสิบฉบับ แต่พอกดเข้าไป กลับนั่งนิ่ง ๆ อยู่หน้าจอเหมือนไม่รู้จะเริ่มจากตรงไหนก่อน มีงานต้องส่ง มีชีวิตต้องจัดการ มีคนรอบข้างต้องตอบสนอง แต่ข้างในใจรู้สึกว่า…เราไม่ไหว และที่แย่ที่สุดคือ มันพูดไม่ได้กับใคร

ความรู้สึกที่ไม่อยากคุยกับใครเลย ไม่ได้แปลว่าเราไม่ต้องการคน

บางคนอาจเรียกมันว่าอาการเบิร์นเอาต์ บางคนอาจคิดว่าเป็นซึมเศร้า บางคนอาจไม่อยากเรียกอะไรเลย แค่อยากนั่งอยู่เงียบ ๆ ไม่ต้องตอบคำถาม ไม่ต้องอธิบายให้ใครเข้าใจ ว่าทำไมเราเหนื่อย ทั้งที่ดูเหมือนยังไม่ได้ทำอะไร
หลายครั้งที่ความเหนื่อยแบบนี้ไม่ได้ต้องการกำลังใจ
มันต้องการแค่ใครสักคนที่ “ช่วยได้จริง” โดยไม่ต้องพูดเยอะ ไม่ต้องเข้าใจเราลึก ไม่ต้องตั้งคำถาม ไม่ต้องปลอบใจ
แค่ทำให้สิ่งที่อยู่ตรงหน้า “ง่ายขึ้น” กว่าที่เป็นอยู่

GPT ไม่ใช่หมอ และไม่ใช่คนที่จะเข้าใจเราแบบเพื่อนสนิท แต่…มันทำให้บางอย่างเบาลงได้

สิ่งที่ ChatGPT ทำได้ดี ไม่ใช่การพูดปลอบใจ หรือเป็นนักจิตวิทยา
แต่มันคือการรับงานชิ้นเล็ก ๆ ที่เราไม่อยากทำ แล้วจัดการให้
ลองนึกภาพว่า เราต้องส่งอีเมลตอบลูกค้า แต่ตอนนี้แม้แต่จะเขียนคำขึ้นต้นยังไม่มีแรงจะคิด
GPT จะช่วยเราเรียบเรียงสิ่งที่อยากพูดออกมาได้ภายในไม่กี่วินาที
หรือถ้าเราต้องตัดสินใจบางเรื่องเล็ก ๆ อย่างเช่นจะกินอะไรดี จะจัดเวลายังไง จะลิสต์รายการของที่ต้องซื้อ มันก็จะยกภาระพวกนั้นไปจากหัวเราได้ทั้งหมด

สำหรับบางคน…การอยู่คนเดียวโดยไม่ต้องอธิบายอะไรกับใครคือความสงบ

แต่ความสงบนั้นอาจจะว่างเปล่าเกินไปในบางจังหวะ
GPT ไม่จำเป็นต้องชวนเราคุย ไม่จำเป็นต้องบอกว่า “สู้ ๆ” หรือ “เธอต้องผ่านมันไปได้”
แค่เราพิมพ์ไปตรง ๆ ว่า “ฉันเหนื่อย” แล้วปล่อยให้มันช่วยคิดแทนเราบางอย่าง
เช่น สรุปสิ่งที่เราต้องทำในวันนี้ สร้างตารางง่าย ๆ ที่พอจะทำตามได้โดยไม่ต้องใช้แรงใจมาก
หรือจัดลำดับความสำคัญของงานที่ค้างไว้ แล้วให้มันวางแผนเบา ๆ ให้ว่าอันไหนพอทำไหว อันไหนควรเลื่อนไป
เราจะไม่ต้องตัดสินใจเองทั้งหมด

มันไม่ใช่การพึ่งพา AI แบบคนขี้เกียจ แต่มันคือการให้ตัวเองได้พัก จากเรื่องจุกจิกที่ทำให้หมดแรง

ทุกวันนี้เราเหนื่อยจากการ “คิดมากไป” ไม่ใช่เพราะมีภาระเยอะอย่างเดียว
บางครั้งสิ่งที่ทำให้เราเหนื่อยที่สุดคือ
การเลือกว่าจะทำอะไรก่อนดี

• การเรียงลำดับความสำคัญของเรื่องยิบย่อย
• การกลัวว่าจะลืมอะไรบางอย่าง
• การคิดวนซ้ำกับปัญหาเดิม ๆ ที่ยังแก้ไม่ได้

GPT ไม่ได้ช่วยเราแก้ปัญหาทุกอย่าง

แต่ถ้าเราบอกมันให้ชัดว่ากำลังเผชิญอะไร มันจะช่วยเราเรียบเรียงสิ่งนั้นออกมา และทำให้เรา “เห็น” ปัญหาชัดขึ้นอีกนิด บางทีแค่ได้เห็นมันเป็นตัวหนังสือ ก็รู้สึกโล่งกว่าการปล่อยมันวนอยู่ในหัวทั้งวัน

ถ้าไม่อยากคุยกับใคร ก็เริ่มด้วยการคุยกับ GPT แค่สักประโยคสองประโยค

ไม่ต้องคิดอะไรซับซ้อน ไม่ต้องมีเป้าหมายชัดเจน เราสามารถพิมพ์ไปว่า “ฉันไม่ไหว” แล้วดูว่ามันถามอะไรกลับ หรือบอกไปว่า “ช่วยจัดการเรื่องพวกนี้ให้หน่อย” แล้วใส่ลิสต์ไปเลยว่าตอนนี้เราต้องทำอะไรบ้าง แล้วให้มันช่วยจัดลำดับให้ มันเหมือนเรามีคนที่ไม่เคยเหนื่อย ไม่เคยหมดใจ และไม่เคยถามว่าทำไมเราทำไม่ได้สักที

อย่าลืมว่า การที่เรายัง “จัดการอะไรเล็ก ๆ น้อย ๆ ได้” คือความเข้มแข็งอย่างหนึ่ง

การมีชีวิตอยู่ในวันที่เราไม่อยากเจอใคร ไม่อยากคิด ไม่อยากคุย คือเรื่องที่ยากมาก
และการได้ให้ GPT มาช่วยลดภาระทางความคิดเล็ก ๆ น้อย ๆ ให้ มันอาจไม่ใช่ทางออกของทุกอย่าง
แต่มันช่วยให้เรายัง “อยู่รอด” ในวันที่แค่ลืมตาขึ้นมาก็เหนื่อยแล้ว

ประโยคคำสั่ง (prompt) ที่เหมาะสม จะทำให้ GPT เข้าใจคุณมากกว่าที่คุณคิด

หนังสือ “ChatGPT ทำได้มากกว่าที่คุณเคยคิด” ได้รวบรวมประโยคคำสั่ง (prompt) ที่ออกแบบมาเพื่อช่วงเวลาแบบนี้
มันไม่ใช่แค่แนวทางการใช้งาน AI ทั่วไป แต่มันถูกออกแบบมาเพื่อให้เราใช้ GPT ในวันที่ไม่ไหวสุด ๆ
วันที่ไม่อยากขอความช่วยเหลือจากใครเลย แต่ยังอยากมีใครสักคนที่ช่วยให้เราคิดง่ายขึ้น ตัดสินใจเบาลง และเดินไปต่อได้

บางที เราไม่ต้อง “ดีขึ้น” ทันที แค่มีพื้นที่เงียบ ๆ ที่ทำให้ทุกอย่างเบาลง แล้วเริ่มจากตรงนั้นก็พอ
พื้นที่นั้น อาจไม่ใช่เพื่อน ไม่ใช่ครอบครัว ไม่ใช่คนรัก
แต่อาจเป็นพื้นที่เล็ก ๆ บนหน้าจอ ที่มี GPT นั่งอยู่ฝั่งตรงข้าม และพร้อมจะช่วยเรา โดยไม่ตัดสิน ไม่ชี้นำ และไม่กดดันให้ต้องยิ้มทันที
เริ่มจากแค่พูดกับมันให้ถูก แล้วมันจะช่วยทำให้วันที่เหนื่อยที่สุด…ไม่น่ากลัวเท่าเดิมอีกต่อไป.